Abou Hafs

Multiculturalisme is één van de grootste leugens die moslims in Nederland is aangesmeerd. Omdat men binnen dat multiculturele model toegang kreeg tot bepaalde rechten en sociale voorzieningen, is men het gaan omarmen als de ideale maatschappijvisie. Maar ook autochtone Nederlanders zijn voor deze leugen gevallen. Zij worstelden met hun koloniale verleden, slavernij en de Holocaust, waardoor zij zich krampachtig vastklampten aan het idee van tolerantie om hun historische wandaden te compenseren. Beide partijen zijn gaan geloven in een leugen die geen stand kan houden. Je kunt niet van een mens verwachten dat hij een vreemdeling onvoorwaardelijke accepteert, zijn welvaart gelijkwaardig met hem deelt en zijn cultuur en religie op gelijke voet stelt met de zijne. Integendeel. De neiging van de mens om zijn eigen groep te bevoordelen en vreemdelingen als potentiële bedreiging te beschouwen, is evolutionair aangelegd. Het beschermen van de eigen groep vergrootte namelijk de overlevingskanse...

  Door: Abou Hafs       Er is de afgelopen dagen volop gediscussieerd over de islamitische regelgeving met betrekking tot stemmen in parlementaire verkiezingen. Die discussie is niet altijd even netjes verlopen. Er zijn over en weer verwijten gemaakt, en daarom is het op z’n plaats om een appel te doen op beide kampen om die discussie voortaan louter te voeren op de inhoud en daarbij academische standaarden en goed gedrag in acht te nemen. Het pro-kamp moet zich beperken tot een inhoudelijke uiteenzetting van hun argumenten, zonder de tegenpartij te betichten van onwetendheid en opstandigheid jegens de geleerden. Het contra-kamp moet zich eveneens beperken tot inhoudelijke argumentatie, zonder de ander noodzakelijkerwijs te verdoemen tot ongeloof en afgoderij. Allah de Verhevene zegt: “…jouw taak is slechts de verkondiging en bij Ons is de afrekening.” (ar-Ra’d: 40) Kenmerkend voor het debat zoals dat tot nu toe gevoerd wordt, is het gebrek aan diepgang in de a...

Daar zat Bart Olmer van de Telegraaf tussen collega-journalisten, politici en wetenschappers te luisteren naar mijn lezing over Duurzaam Islamitisch Activisme. Toen hem tijdens de Q&A gevraagd werd om zijn mening, gaf hij aan deze niet te hebben. Begrijpelijkerwijs schoot de zaal in de lach. Telegraaf die geen mening heeft? Daaropvolgend gaf hij meteen te kennen iets van mijn kritiek op de media, zoals verwoord in mijn lezing, te snappen, en deed toen een aanbod voor een paginagroot interview met mij. één van de foto's die voor het interview gebruikt zou worden Dat die pagina vooral beplakt zou worden met foto’s die een bepaalde associatie moesten opwekken, en dat de tekst vooral zou bestaan uit een monoloog waarin de welbekende twee aantijgingen (namelijk deelname aan een demonstratie en het schrijven van een liedje) voor de zoveelste keer werden herkauwd, en dat veel kostbare ruimte besteed is aan het omschrijven van mensen die ik niet persoonlijk ken, ofwel e...

Arthur James Balfour De Balfourdeclaratie markeert een significante mijlpaal in de geschiedenis van de relatie tussen Europa en de Joden. Het document waarin de Britse regering zich bij monde van Arthur Balfour coöperatief opstelt ten aanzien van de creatie van een joods nationaal tehuis in Palestina, werd overal ter wereld door Joden en christenzionisten ontvangen als een erkenning van het joodse recht op terugkeer naar het Heilige Land. Voor die terugkeer werd in christelijke kringen al eeuwenlang gepleit. Welk motief heeft aan dit besluit ten grondslag gelegen? Was het een politiek besluit, of was de christelijke overtuiging van de betrokken politici juist doorslaggevend? In dit stuk zullen we de verschillende opvattingen over de motieven voor de afkondiging van deze declaratie bespreken. Op 2 november 1917 schreef Arthur Balfour, destijds Brits minister van Buitenlandse Zaken, een brief aan Lord Rothschild, leider van de joodse gemeenschap in Engeland. In deze brief ...

Hoe wrang is een beschuldiging van antisemitisme als deze gericht is tegen een volk dat zelf Semitische wortels heeft? Hoe geloofwaardig is die beschuldiging, als deze afkomstig is van de bakermat van het antisemitisme? Wij wisten niet wat Jodenhaat was, totdat wij daarover lazen in onze middelbare schoolboeken.  Hoe de jood in Europa werd beschouwd als een vervloekt wezen, omdat hij verantwoordelijk werd gehouden voor de dood van Jezus. Hoe hij werd afgeschilderd als een op geld belust object, pervers, aanstichter van onheil, zodat hem een menswaardig leven kon worden ontzegd. En hoe een seculier en democratisch Europa vervolgens op alle niveaus in de ban raakte van Jodenhaat, zo extreem, dat die uiteindelijk culmineerde in de meest gruwelijke volkerenmoord uit de recente geschiedenis. Maar de daders werden al gauw vergeven, en nieuwe daders verschenen in het vizier. Oh lieden van het boek, wij zijn geen antisemieten. Integendeel! Wij eren en respecteren uw kon...

‘Het is oorlog’, kwekt een gefrustreerde Nanninga op Jalta . En, ‘het is de schuld van de islam’. Van de miljoenen vredelievende moslims in Europa wil ze niks weten. Het kan haar ‘geen reet’ schelen dat er ook aardige mensen bij die club horen. In lijn met de Bush-doctrine verklaart ze de vijandschap aan iedereen die haar vijand niet als zodanig typeert. Want in tijden van oorlog staat nuance natuurlijk gelijk aan heulen met de vijand. Ze is van plan ten strijde te trekken met een wapenarsenaal bestaande uit woorden, rede en ratio. Als moslim zeg ik: ‘kom maar op met die oorlog’. In een strijd die uitgevochten wordt met woorden, rede en ratio maakt Nanninga namelijk geen schijn van kans. Over haar woorden wil ik niet te lang uitweiden. Gescheld, gevloek en getier is het standaard protocol in haar columns en tweets. Niks om als beschaafd burger voor te vrezen dus. Van de rede moet ze het ook niet hebben. Hoe verklaar je anders die schaamteloze generalisering van miljoenen moslims ...