Multiculturalisme is één van de grootste leugens die moslims in Nederland is aangesmeerd. Omdat men binnen dat multiculturele model toegang kreeg tot bepaalde rechten en sociale voorzieningen, is men het gaan omarmen als de ideale maatschappijvisie.
Maar ook autochtone Nederlanders zijn voor deze leugen gevallen. Zij worstelden met hun koloniale verleden, slavernij en de Holocaust, waardoor zij zich krampachtig vastklampten aan het idee van tolerantie om hun historische wandaden te compenseren.
Beide partijen zijn gaan geloven in een leugen die geen stand kan houden. Je kunt niet van een mens verwachten dat hij een vreemdeling onvoorwaardelijke accepteert, zijn welvaart gelijkwaardig met hem deelt en zijn cultuur en religie op gelijke voet stelt met de zijne.
Integendeel. De neiging van de mens om zijn eigen groep te bevoordelen en vreemdelingen als potentiΓ«le bedreiging te beschouwen, is evolutionair aangelegd. Het beschermen van de eigen groep vergrootte namelijk de overlevingskansen. De gedachte dat mensen hun welvaart vrijwillig zouden moeten delen met vreemdelingen die daar niets aan hebben bijgedragen, is een utopie die botst met de menselijke natuur.
Daarnaast gaat multiculturalisme in tegen basale psychologische mechanismen. Een mens ontleent zijn identiteit namelijk niet alleen aan zijn persoonlijke eigenschappen, maar vooral aan de groep waartoe hij behoort. Wie we zijn, wordt voor een groot deel bepaald door wie ‘wij’ zijn tegenover ‘zij’. We delen onze omgeving automatisch in ‘wij’ en ‘zij’, en hebben vervolgens de noodzakelijke neiging om onze eigen groep te bevoordelen, zelf als het verschil met de ander minimaal is.
Een beroemd onderzoek naar groepsgedrag, de Minimal Group Experiments van Henri Tajfel, toonde aan hoe snel en irrationeel mensen hun eigen groep bevoordelen, zelfs als er nauwelijks echte verschillen zijn tussen groepen. Willekeurige mensen die niks met elkaar gemeen hadden werden opgedeeld in groepen. De groepen begonnen zichzelf systematisch te bevoordeelden, niet omdat ze een gedeelde identiteit hadden, maar om het simpele feit dat ze een groep vormden.
Multiculturalisme gaat ervan uit dat mensen bereid zijn samen te leven als gelijken. Maar deze experimenten laten zien dat zelfs denkbeeldige verschillen al genoeg zijn om partijdigheid en uitsluiting te veroorzaken.
Bovendien is diversiteit zoals het multiculturalisme dat viert, funest voor de sociale cohesie. Een invloedrijk onderzoek van de Amerikaanse politicoloog Robert Putnam, toonde aan dat de solidariteit afneemt naarmate diversiteit toeneemt. Mensen trekken zich terug tot de eigen groep als de omgeving diverser wordt en zijn minder bereid om uit te geven aan publieke voorzieningen als ze het gevoel hebben dat ‘de ander’ daarvan profiteert.
Een multiculturele samenleving werkt alleen als er een duidelijke hiΓ«rarchische structuur is waarin de dominante partij een machtsmonopolie heeft. Dat is hoe de islamitische regeringsvorm eruit ziet. Andersgelovigen kunnen daarin rekenen op vrede, veiligheid en een zekere mate van religieuze vrijheid, maar worden niet gelijk gesteld aan de dominante islamitische groep. Dit systeem is afkomstig van Allah, de Schepper van de mens, Degene die het best weet welk maatschappelijke model aansluit bij de aard van de mens.
De moderne westerse wereld heeft de illusie gecreΓ«erd dat verschillende culturen naast elkaar kunnen bestaan, zonder dat de dominante cultuur zijn superioriteit daarin laat gelden. Moslims zijn in deze illusie gaan geloven. Geen enkele samenleving heeft ooit een succesvol multiculturalistisch model gekend zonder een dominante leidende cultuur. De opkomst van (extreem) rechtse bewegingen in het westen laat zien dat het multiculturalisme ook hier gedoemd is te falen.
Wie blijft geloven dat dit model de rechten en veiligheid van moslims voor de toekomst zal waarborgen, is naΓ―ef. Sterker nog, hij handelt tegen de biologische en psychologische aard van de mens in en toont een pijnlijk gebrek aan historisch besef.
De verwachting dat moslims voor altijd getolereerd zullen worden is gevaarlijk. Er zijn slechts twee keuzes: de islamitische gemeenschap organiseert zich zo goed dat ze een machtsfactor worden, zoals joden dat in de VS hebben gedaan. Of ze vertrekken naar een land waar de toekomst zekerder is.
Wat in ieder geval géén optie is, is blijven hopen op een multiculturele droom die niet bestaat.
Abou Hafs
Reacties
Een reactie posten